Wervelwind

Manlief verliest weleens de tijd uit het oog. Vooral op zaterdagochtend, als hij met een groep gaat wielrennen. Eerst moet de krant helemaal worden doorgeakkerd. Tijd zat, joh!

Totdat hij ziet hoe laat het inmiddels is…

Meteen raast hij als een wervelwind door het huis.
‘Pas op, hoor,’ zegt hij, wanneer hij een van zijn huisgenoten tegenkomt.
We lopen duidelijk in de weg.

Vervolgens begint de koortsachtige zoektocht naar zijn sleutels.

Op de valreep moeten de bidons nog worden gevuld. Daarbij duwt hij Dochter 2 rücksichtslos weg bij het aanrecht.
‘Pap, doe niet zo gestrest!’ roept ze.
‘Ik ben niet gestrest, ik ben gefocust.’

Yeah, right!

Even later slaat de voordeur dicht.

Dochter 2 en ik kijken elkaar aan.
Hè hè, die is weg…