Toetje

‘Mond boven je bord!’
Dat zei ik vroeger tegen de meiden en nu zeg ik het nog steeds … tegen manlief.

Hij is dol op toetjes, meestal eet hij yoghurt met luchtige vanillevla.
Beide bestanddelen roert hij grondig door elkaar en dan kan het grote genieten beginnen.

Maar niet voordat hij zijn favoriete toetjes-eethouding heeft aangenomen: onderuitgezakt met zijn rug tegen de stoelleuning. Zo ontstaat er een gapend gat tussen mond en tafelblad dat de overvolle lepel moet overbruggen.

‘Mond boven je bord!’ roep ik.
‘Nee, joh, ik knoei niet.’ De lepel vertrekt van kom naar mond.

Flatsss, daar valt een klodder op zijn trui.

‘Oeps…’ zegt hij.
‘Echt, serieus!’ roep ik.

Ik heb de neiging om hem alleen nog maar knijptoetjes te geven…