Als je in de Franse Alpen bent, hoort een bergwandeling er natuurlijk bij. Twee stoeltjesliften brengen ons tot vlak onder de top. We nemen de blauwe route: gemiddeld. Maar het pad loopt meteen steil omhoog.
‘Ik kan niet meer,’ zegt Dochter 1 na tweehonderd meter.
‘Ik ook niet,’ zegt Dochter 2.
Ze ploffen neer in het gras.
‘Papa en ik lopen door naar de top, hoor,’ zeg ik.
Het uitzicht is adembenemend. Ik maak een paar kiekjes. Daarna dalen we af naar ons kroost.
’s Avonds deel ik foto’s op social media.
In 1 woord: WAUW! zet ik eronder.
Niet veel later reageert Dochter 1: zo leuk was het niet…
Nou, dat perfecte plaatje van een supergezellig gezinsuitje kan ook meteen de prullenbak in…
Ik kan het simpelweg niet laten. Na ongeveer anderhalf jaar radiostilte pak ik de draad van […]
Lees meerAls gezin hebben we 1 Spotify-account. Dat levert soms problemen op. Ben ik net heerlijk aan […]
Lees meer