Lus(je)

Manlief en ik gaan een stukje toeren op de stadsfiets.
‘Hoe ver gaan jullie?’ vraagt Dochter 2.
‘Rondje van tien kilometer,’ antwoordt haar vader.
‘Dan wil ik wel mee.’

Bij vertrek schakel ik mijn sporthorloge in, zodat we de afstand kunnen bijhouden.

Op een T-splitsing slaan we linksaf, terwijl rechtsaf logischer zou zijn.
Dan weet ik het zeker: Dit wordt weer zo’n befaamd ‘lusje’ van manlief.
Heb ik vaker meegemaakt met hem.

Onderweg vraagt dochterlief telkens om een update.
Bij tien kilometer is ons huis nog lang niet in zicht.
‘Dit was niet de afspraak!’ moppert ze.

Vertel mij wat…

Bij thuiskomst staat de teller op achttien kilometer.
‘Papa!’ roept Dochter 2 boos.
‘Oeps,’ antwoordt haar vader.

Dit was geen lusje, maar een LUS!