Beademing

Zaterdagmiddag, 13.00 uur.
‘Ik ga shoppen, doei!’ En weg is Dochter 1.

Rond 17.00 uur stuur ik een appje.
We eten 17.30

Om 17.21 uur reactie.
Ik kom er nu aan
Dus ik ben iets later

Rond 18.00 uur stapt ze binnen met een boel tassen.

‘Heb je serieus de hele tijd geshopt?’ vraagt haar vader.
Dochter 1 kijkt hem aan. ‘Ja, hoezo?’
Hij schudt zijn hoofd vol ongeloof.
Ik schiet in de lach. ‘Je vader zou na een kwartier al aan de beademing moeten.’
Manlief knikt. ‘Zeker weten!’
‘Als ik honderd kilometer moet wielrennen, kun je mij aan de beademing leggen,’ antwoordt Dochter 1.

Dat zit er inderdaad dik in.

Gelukkig hoeft hier niemand aan de beademing, want iedereen doet gewoon zijn/haar ding.