Blessure

Manlief heeft een blessure opgelopen.
Een heel ernstige.
Vindt hij zelf.

Op basis van de geluiden die hij maakt denk je inderdaad dat zijn laatste uur heeft geslagen.
Toch raken beide dochters en ik geen seconde in paniek.
Dit gebeurt namelijk vaker. Wij weten hoe laat het is. Hij heeft zijn teen weer eens gestoten.

‘OOOOOOOOO, AAAAAAAAA, OOOOOOOO, AAAAAAAA!’ Hij kronkelt over de overloop.
Gniffelend staan we erbij en kijken we ernaar.
‘Het doet echt heel zeer, hoor.’ Aan zijn stem te horen had hij wel wat meer medeleven verwacht.
‘Tuurlijk, schat,’ antwoord ik.
Het geweeklaag houdt aan.

‘Maar goed dat hij niet ongesteld kan worden, dat zou hij echt niet trekken,’ concludeert Dochter 1.

Daar heb ik helemaal niets aan toe te voegen…