Buitenboordmotor

Dochter 1 heeft een bloedhekel aan fietsen.
Ze gebruikt mij als buitenboordmotor, als we samen rijden. Ze koppelt aan door een hand op mijn arm te leggen. Voor de vorm draait ze haar benen rond.
Als ik haar hand wegduw, moet ze meteen lossen.
Schiet ook niet op.

Vrijdagmiddag, we moeten onder schooltijd naar de podoloog.
Op de terugweg fietsen we langs haar middelbare school.
‘O nee, mijn klas is net uit!’
‘Ja, dus?’
‘Dan zien ze mij met jou!’ [paniek, imagoschade!!!]
‘Nou, dan ga ik toch achter je rijden?’

Haar buitenboordmotor opgeven?
Dat nooit!
Opeens trapt ze fanatiek mee.

We rijden zo hard dat niemand ons überhaupt heeft kunnen waarnemen.
Ze kán het dus wel!
Goed om te weten voor de volgende keer…