Karma

‘Mijn telefoon is in de wc-pot gevallen,’ meldt Dochter 1.
Meteen legt ze het toestel in een bak rijst.
‘Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar?’ vraag ik.
‘Hij viel uit mijn kontzak.’
‘Voor of na je toiletbezoek?’
‘Voor, gelukkig.’
‘Maar je moest dus wel met je hand in de pot?’
Ze trekt een vies gezicht. ‘Ja.’

Heel sneu voor haar en haar inmiddels overleden telefoon, maar ergens ervaar ik ook wel een soort ‘karma-gevoel’.
Als klein meisje heeft Dochter 1 ooit een loszittende deurklink in de wc-pot laten vallen.
Drie keer raden wie hem er toen uit moest vissen.
Dat vinden de meiden nog steeds een hilaaaaarisch verhaal.

Nu weet de oudste dus hoe ont-zet-tend leuk dat is.
Daarom zeg ik: karma…