En ja hoor, na ruim twee jaar heeft het virus ons dan toch te pakken. Binnen een paar dagen zijn we allemaal de sjaak. De ophokplicht nemen we heel serieus. We laten de boodschappen bezorgen en verheffen bankhangen tot kunst. Ondanks de algehele malaise hebben we het fijn samen.

Dan breekt de laatste dag van de quarantaineperiode aan.
‘Zullen we door de McDrive rijden om te vieren dat we uit quarantaine mogen?’ vragen de meiden.
Manlief en ik kijken elkaar aan. ‘Ach ja, waarom ook niet.’

Nadat al het fastfood naar binnen is geschoven, is er nog ruimte voor een toetje.
‘Mag ik dat boven opeten?’ vraagt Dochter 1.
‘Waarom?’ vraag ik.
‘Ik heb jullie nu wel genoeg gezien, hoor.’

Dussss… en weer dooorrrr!!!