Tijd

Zaterdagochtend is voetbalochtend. Dochter 2 moet al vroeg uit de veren voor haar uitwedstrijd. Haar vader brengt haar naar de verzamelplek, waar ze om 7.25 uur wordt verwacht. Dus ik laat los. Tenminste, dat probeer ik. Ik zie de tijd verstrijken. Na eindeloos getreuzel vertrekken ze dan eindelijk.

Een poosje later komt manlief thuis.
‘En, gelukt?’ vraag ik.
Hij knikt. ‘We reden langs de bushalte bij het winkelcentrum en toen zagen we dat we nog drie minuten hadden.’
‘Drie minuten maar?!’
Hij lacht. ‘Dus ik zei: ‘Dat halen we makkelijk.’ Weet je wat haar reactie was?’
‘Geen idee.’
“Als ik hier met mama had gereden, was ze helemaal gestrest geraakt.”

Ik kan het ontkennen, maar dat heeft geen zin, want ze heeft gewoon gelijk…