Wimpers

‘Mam, mag ik je wimpers krullen?’ vraagt Dochter 1.

Ik ben over veel dingen onzeker geweest, maar nooit over mijn wimpers. Blijkbaar zijn ze toch niet zo mooi als ik dacht.

Ze houdt een ding vast dat verdacht veel lijkt op een martelwerktuig.
Ik wijs ernaar. ‘Doet dat geen pijn?’
‘Nee, hoor.’
‘Oké, doe maar.’
Ze houdt de wimperkruller voor mijn ene oog.
‘Niet knipperen!’ roept ze.
‘Dat gebeurt automatisch!’ roep ik terug.

Ze waagt nog een poging. Ik probeer mega-bewust niet te knipperen.
Opeens voel ik een venijnige pijn en grijp naar mijn oog. ‘Au!’

Er is een stukje vel klem komen te zitten.

‘Sorry! Gaat het?’ vraagt Dochter 1.
Ik knik en duw het martelwerktuig weg.

Dan maar geen gekrulde wimpers, hoor.