Zeurkous

Mijn puberdochters slepen van alles mee naar hun kamer: borden, bekers, glazen, noem maar op. Tot zover geen punt. Het probleem is dat ze nooit iets uit zichzelf terugbrengen.

‘Neem je straks alles mee naar beneden?’ vraag ik vriendelijk.
‘Ja!’

Ze zeggen ja, maar doen nee…

Later die middag vraag ik het nog een keer, nu iets minder vriendelijk.
‘Doe ik straks!’

Straks is een rekbaar begrip…

Derde poging, alle vriendelijkheid is weg.
‘Jahaaaaa!!!’ is hun reactie, gevolgd door rollende ogen.
‘Als jullie alles meteen terugbrengen, hoef ik het niet steeds te herhalen.’

’s Avonds, wanneer de vaatwasser nét draait, komen ze aanzetten met de hele vracht.
Had dat niet iets eerder gekund?
Maar ik houd mijn mond, anders ben ik weer een zeurkous…